Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η Κύπρος εκτός από τον ορυκτό πλούτο διέθετε και πολλές φυσικές πηγές με πολύ καλής ποιότητας νερό. Εκατοντάδες φυσικές πηγές και βρύσες υπήρχαν σε όλο το νησί και το νερό πότιζε για αιώνες τους κατοίκους του αλλά και τα περιβόλια τους. Σχεδόν κάθε χωριό παλαιότερα είχε τη δική του πετρόκτιστη βρύση.

Από τη βρύση προμηθεύονταν όλα τα νοικοκυριά με νερό και η μεταφορά του γινόταν κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, αφού αυτές ήταν βασικά οι υπεύθυνες για το νοικοκυριό ή ακόμη από τα μικρά παιδιά. Ο ρόλος του χώρου της βρύσης ήταν ευρύτερος.

Ήταν ο χώρος συζητήσεων και επικοινωνίας από τις νεαρές κοπέλες καθώς επίσης των συναντήσεων και των ερωτικών βλεμμάτων με τους αγαπημένους τους.

Στην περιοχή Καννά των κοινοτικών ορίων Πηγαινιών υπάρχει μία βρύση με το όνομα Παναγία του Αππάρου.   Εκεί υπάρχει το αποτύπωμα του ποδιού του αλόγου που χρησιμοποιούσε η Παναγία καθώς περνούσε από εκεί για να πάει στο θρονί  της.

Επίσης η Βρύση της Παναγίας η οποία βρίσκεται στην περιοχή  μεταξύ Λιμνιώνα  και Μανσούρα, αναφέρεται στην παράδοση.  Όταν η Παναγία βγήκε στην στεριά από την θάλασσα , δίψασε και αφού κτύπησε με το ανοιγμένο χέρι της τον βράχο, βγήκε νερό με  το οποίο ξεδίψασε.  Σήμερα φαίνεται το αποτύπωμα του χεριού της Παναγίας εκεί.